Een stel voetspore, heeltemal verlore,
Die pyn, soos bitter asyn,

Die hartseer, kan nie meer keer,
Dit raak ‘n nood, die gevoel van dood,

Wie kan verstaan, of beaam?
Alleen, niemand om op te steun,

‘n moeë gees, met baie vrees,
‘n naarheid, die soeke na die waarheid!

Is dit ‘n uitweg, die tou se gevleg?
Pers,swart en grys, was dit onwys?

Een stel voetspore,die lewe vir my, nie beskore!
Die vlees,wat nie beweeg,die uurglas, nou leeg!