Mooi het eendag by jou begin :
n optellyn , ongesê ,
n roos wat in skerwe bly lê .
Ek moes jou gevra het ,
ek moes alles gelos het ,
en my hart tot by jou gedra het .
Kyk wat dit my gekos het .
Dit was in een sin een te min

Ek het my met jou besin :
ek is een ry voetspore ,
my lewe is een mens te min .
Ek is een ry voetspore
as ek omdraai en my oë terug gly ,
dis ek wat agterbly .
Tot hier loop my treë ,
ek is verder oor jou verleë

Jy het een aand daar voor my gestaan ,
jou mond het dit gedoen vir my ,
die Prinses van die dansbaan ,
en nou is
amper is n traan ,
en as is n see ,
ek wens n druppel waar ek staan ,
en laat dit reën daarmee .


- Cornè Etchells