'n Ware murasie verhaal
die digter wat sy kindspore by die plaashuis gaan haal
Kronkel met die stofpad deur die Elandsvallei
sy geheue het dit in sy kinderboek vol stof gekry

Die eens spog plaasopstal
vertel die verhaal van 'n murasie wat verval
Gedagtes verdwaal tussen die murasie klippe
daars nie woorde vir sy droë lippe

Terwyl hy deur murasiekamers rond dwaal
fluister helder prente in eenvoudige kindertaal
van sorgelose lief en lag
daars genoeg speel vir elke dag
die gisters is almal nou verby
geen speel gaan jy meer daaruit kry
speel soos 'n kind in die oomblik van nou!
môre kan jy weer nuwe huisies bou

In die tru-spieël raak die murasie nou verder en klein
tot dit uit 'n blink-traanoog verdwyn
'n Leë gevoel in 'n afgeskilde hart
dis die gisters en die môres wat sy gees nou tart

Soos die emosies woed en woorde baklei
die eerste sinne in vers-ink uit sy siel laat gly
Murasies in die lewe omskep hy nou in digterstaal
om die môres en die gisters met ink te gaan haal

- - -

My eerste gedig geskryf net vir my
om die murasie-sinne uit my siel te bevry