Klaasvakie vat my weg,
vat my weg na die Limbo land.
Vat my hand en lei my
deur die grys vallei.
Lei my na die skaduland
anderkant die spieëltjie-deur.

Vat my deur die waterpoel
van diep en donker denke,
die rustige poel
van helende louwarm wegraak
in die grys van Limboland.

Vat my deur die deur
van half-onthou
en half-ontdek.
Vat my na daardie onmisbare,
ondefinieërbare plek..

Om so 'n bietjie te droom,
'n ding of twee
in my gedagtes te formuleer...

Daar in die limbo-land
tussen slaap en wakker.

Waar drome met woorde dans,
die denke los rondloop,
in die bondel vry
en die vrugbare aarde
met nuwe idees bestuif.

Ongebonde deur reëls
van die fisiese bestaan,
reële feite en vooroordele.

Miskien,
net miskien kom daar
'n sinvolle poging na vore
uit die skemerdans
van gedagtes met geleentheid.

Die kombinasie van behoefte
en geleentheid kan miskien
in 'n virtueële kombinasie ontaard...

Laat my in die diep droompoel induik,
die korale van my brein deursoek,
die gekleurde vissies
van my verbeelding ontdek...

Dalk is daar nog iets oor,
iets wat nie net
hormoongedrewe is nie,
want keer op keer,
moet ek myself keer
om nie weer
net in die groef te verval
van die dwelm van verlang,
van die drank van behoefte
en drange te verdrink nie...

Om nie die gedagte-ekstase
van warm vel op te roep,
in te snuif
en in my herinneringe te versmoor nie....

Klaas Vakie vat my weg.