Die Moltrein op die vuil stasie
Ek alleen, net 'n sak met bagasie

Waar loop my pad dan heen
Net trane hartseer en baie ween

Vyf grafte op 'n stowwerige heuwel
'n Plaashuis met ‘n swart geuwel

Lande verdor, bar en kaal gestroop
Van alle rustigheid ontneem - geen hoop

Op die randjie vyf grafte so alleen
Geen naam, geen datum, geen steen

Balju voor die deur - jou plaas jou ontneem
Plat teen die aarde, waar gaan ek nou heen

Gepleit, gevra, “Ag Here meneer, gee tyd!”
Maar helaas niks anders in die hart, net spyt

Als verkoop, niks het van alles oorgebly
Net God weet hoeveel trane is daar gehuil

Die son se strale het die vel en gees geskroei
Deur die jare hard gewerk - voel so vermoei

Miskien eendag weer deur die hekkie loop
Grafstene opsit en weet dis kontant gekoop

Die moltrein kaartjies is so verskriklik duur
Stadig verby loop na die kroeg vir ‘n bier

Miskien eendag ken en alles verstaan
Wie weet waarheen die pad sal gaan...

© angelwings