Die winterwind sny deur been en steen
’n vrou wat troosteloos ween.
Die oopbek murasie grynslag
Vir die koms van nog ‘n nuwe dag.

'n Afgebrande plaasopstal vertel ’n hele storie
van Boer teen Brit, se hartseer en se glorie.
Die komando vertrek die donker nag in.
Was dit die einde, of die begin?

In die oë van ‘n seun was sy pa ‘n held,
wat gaan veg vir sy land op die oorlogsveld.
In die oë van ‘n pa word sy seun ‘n man,
op wie hy reken om te doen wat hý nie kan.

Die plaas word ‘n afgebrande oorlogsveld,
maar die seun nie die beloofde oorlogsheld.
Net ’n bang kind wat verskrik weggekruip,
sien hoe die Kakies sy hond versuip.
Die opstal en elke mooi herinnering,
word verswelg deur vlamme tot ’n hersenskim.

Die reuk van roet en verminkte diere is in sy gees gebrand,
maar dieper nog die haat en verwyt
wat skroei deur sy verstand.
Soos die plaasopstal met hol oë,
waar daar eens vrolike vensters was
is sy hele wese nou gloeiende as

© Evanthe 2015