Jy is oordwars vertrap, verslof,
deur bees en bok oorwei
en sonheet rol die donkies stof
waar vrugte eens gedy.

Die syfering -waar veergoed les-
is nou verharde rots;
die kweperlaan waar voëls nou nes
was kindtyd Ma se trots…

Die plaashuis stal vernielsug uit
met afgesteelde dak;
en gate wat eens vensters was
verspook met naggeluid!

Die opgaartenk, knus teen die skuur,
lê omgeval, verroes,
gestut deur afgedopte muur
en rankrose wat kroes.

Die widpomp kan nie maneuvreer
in soek na wieldraaiwind
want vlerkloos, lank en uitgeteer,
lê hy reeds roes-ontbind…

O, Boereplaas, geboortegrond,
my hart, my siel bly skree
teen onreg van die ‘nuwe bond`
wat vat en nooit t’rug gee…