Teen die diamantkus rus 'n skeepswrak in 'n doodskleed van roes
swartmossel en groen seewier weelderig om hom knoes

bruin-swart geroeste ribbes steek soos vingers
in die Weskus sand
sedert 1945 se kant

die verwronge geroeste staal
vertel die see se geweldsverhaal

van 'n besope skeepskaptein
wat slingerend na sy kajuit verdwyn

seeman jy's ver van jou huis
kompas wat vergeefs die grade wys

donderende branders wat staal en hout vervleg
te laat beur jy van die ruwe rotspunte weg

teen magtige waterkrag swem twee met ‘n tou
om ander en hul eie lewe te behou

in witskuim water het die see een siel geëis
die wrak getuig om die gevolge van dade te bewys

die see het jou geoes
Aristea rus in roes