Ek roep
Sodat almal my kan hoor,
maar die eggo van my getemde stem val op dowe ore

Ek sing
Sodat verligte drome gestalte kan vind,
maar die melankolie van my klanke dryf hul nie nader nie

Ek praat
in sinne onbeskryflik droog,
bevange in die klop van my hart se slag,
die leeg gesapte ritme tref jul nie

Ek veg
Sodat my vlerke bewaar mag bly,
maar word weer en weer herinner dat ek alleen staan in hierdie wentelbaan

Ek lag
Sodat die opgedroogte trane kan disekteer en afdop, my siel weer heel kan word

Al hierdie dinge doen ek
met jou wat bly hier in my agterkop-
Maar die kanaal verdun met die oor
gang van die winterswind wat
my polse kloppenderwys versadig sny.