ek vermors my tyd deur
stukke van my
menswees in hulle huise se
vensters uit te
stal

stort jou trane
sodat angeliere uit jou
wonde groei

gister was ’n halwe gedagte
van die euforie
waarin stommes juig

die gebreekte klank van stilte
skuil in gedagtes
wat leegbloei op sentiment

net nog ’n klein rukkie
dan is alles
verby




© T. Fourie