Skoot knal
waar hy val
op sy knee
waar hy purper smee.

Geen traan sal daar vloei
want vir ‘sy’ land ‘wil’ hy bloei.

Metaal plaat tussen tand geslaan
en in sak gestop
deur dood se klop,
waar sy salig heen gaan
ander se traan baan.

Op sy kis en vlag
staan sy vrou en wag,
op die ysterwiel
sonder soldaat se siel.

Hy het gelewe…
Hy het gesterwe…
Hy vir …