SOMS.

Soms is jy my warm sonstraal,
en soms . . . ’n neervel weerligstraal

My soetste heuning of my bitterste aalwyn
my petroltenk, my remskoen
my groot geluk,
my hart se eina-pluk

Soms is jy
my emmer vol moed of ’n breek-my-spoed
my uitsien, my niks sien
my helder sonskyn somerdag,
my dowwe donker winternag

My warm kole-vuur, my kaal koue muur
my sagte hand, my skurwe hakskeen
my gespierde torso, my pap tyre
my brute krag,
my vernietigde pag

Soms is jy
my peace-in-the-home, my droë kakiebos
my dik-stam kremetart, my slaparm treurwilg
my opgewonde hart,
my seerste smart.

My Namakwaland oopbek daisy, my stom plastiek begrafnis blom
My aanmoedigende ‘jaa-jaa!’ my steeks donkie ‘hokaai!’
My liek-lak voort marsjeer,
my halt en rugomkeer.

My Salomo wysheid, my geen-raad domheid
My rondomtalie, my ondertoe glyplank
My gemaklike pantoffel, my te-knap tiekie-hak skoen
My fladder vlinder, my steek-pyn muskiet
My liefde-stoor,
my veragting-spoor

Soms is jy
my salige gemaklikheid of my krummels in die bed
My skitter-diamant, my smerige steenkool.
My kalm see, my woeste spring-gety.
My helderste sterrebaan,
my stik donkermaan

My oorloop beker, my geroeste dolleeg emmer.
My opbou, my afbreek
My heerlike opwinding, my dood-verveel
Tog wil ek jou met niemand ruil of deel,
want jy is myne!