aan ‘n niersteen. Gisternag omenby “witching hour “ tref die pyn my in volle vaart. Ek kruip rond en rol en tol tot 3 uur en toe bel ek 111. Teen vanoggend 11 uur toe ek ge-CT-scan word is die klippie reeds in my blaas.

Gelukkig het morfien my na 3 begin help cope anders het ek dit met ‘n mes try uitsny want ek was op daai stadium oortuig dat dit minder pynlik sou wees as om dit net te los maar toe wis ek nognie wat fout is nie. Gelukkig sit ek my trots in my sak en roep om hulp.

Vanaf die ambulansmanne tot die twee vroue dokters en eers die female nurse en toe die male nurse van Reading in die UK wie se skoonsuster se partner ook ‘n SAer is het ek ‘n hele paar baie aangename mense ontmoet wat ek sonder my skete seker nie eers sou weet bestaan nie.

Nou het ek weer meer moed om nog ‘n bietjie langer uit te hou en aan te hou. Dank die Vader vir nierstene.