In my persoonlike lewe en vir my eie ek, is hierdie wending traumaties en ‘n bitter pil om te sluk.
Niks kom egter ooit onverwags nie – dit is net die skok van die werklikheid wat die gebeurtenis grafies en real maak!

Ek, en baie weet dat in hierdie projek van Willem baie geld in gegaan het en dat mense tandepasta sal versaak maar sy lugtyd en duur selfoon sal hy koop – waar Willem sy geld moet uitkrap om die saak lonend te hou, is sy saak.
Sorry Mater.

Ek kan namens niemand praat nie.
Ek kan slegs my eie hart uit stort.
En
Dit sal maar net wees oor wat Willem as persoon en sy besondere kreatiwiteit en produk soos Woes in al sy fasette, in my lewe laat gebeur het.

Ek glo, as skrywer in murg en been, is dit dan ook wat gemaak het dat ek ‘n mense-mens geword het – met al die gevolge daarvan.

Daar is tegniese redes waarom ‘n skrywer nie alles wat hy skryf op die Internet mag plaas nie. Die grootse rede is :
Dan is die werk alreeds gepubliseer en verloor dit al sy waarde.

Tog was dit heerlik en ook groot pret om al die werke en in al die kategorieë wat Woes gebied het, te kon plaas.

Juis dan is ook vriendskappe versamel – vriendskappe met wonderlike ander mense!

Die grootste wat my kop laat rol het – was die gesigloses. Die mense wat net gelees het en dit ook geniet het maar nooit ‘n woord uitgelap het nie.
Gedurende 1015 alleen het bykans 300,000 ‘kliks’ deur my afdeling gegaan.
Op hierdie manier kan elke een van ons bydraers homself op die rug klap met die baie mense wat sy werke geniet.

Hierdie statistiek was petrol op my ‘skryfvuur’ en die versoeking was soms amper onuithoubaar om vir hierdie gierige lesers van my verborge skrywes te gee om ook te geniet.

Willem . . .
Ek neem jou hand en seg dankie.
Carol, Mandie . . . . ag, ek weet daar is ook name in die agtergrond . . . Gaan met vrede in julle se harte – julle het wel gedaan.

Ek weet hierdie is net ‘n groet en gladnie Koebaai nie.
Op hierdie fondasie sal iets anders verrys – iets waarna ek nogal nuuskierig uitsien.

Baie dankie weereens.
Ek druk my eie karkas vanoggend weer met die opstaan – en ek druk-druk-druk met die vingerpunte om te voel . .
Ek wil voel of ek iets raak druk - iets  waaraan ek in die volgende paar uur sal doodgaan . . .
Ek druk niks raak nie . . .
Dus
Tot dan . . .
Is ek steeds hier.

Baai!