Die dooies is die gelukkiges.
Geen kans vir verwyte,
geen kans om te kan dwaal,
geen agteruitgang in die geliefde se oë...

Immer gepreserveer in die verlede se geheue,
die goeie wat was,
die foutlose maat,
vasgegiet in monumente van graniet;
dis net ons wat later kom,
wat feilbaar is.
Ons wat die dooies se spore moet voltrap,
ons met die voete van klei...