Is daar vlakke van bewustheid? Daar blyk ’n korrelasie te wees tussen die kompleksiteit van ’n brein en die ‘inner’ ervarings vermoë van wesens. Meeste lewende wesens is bewus op ’n baie basiese vlak, maar die bewustheid van die self verg redelike kompleksiteit. Ons primaat broers en suster, die Sjimpansees, Gibbons, Orangoetang of Gorilla spesies is duidelik vêrder op die ontwikkelingsleer vanuit die kognitiewe en sielkundige perspektiewe as vele ander diere. Dolfyne en honde, olifante en walvisse het ook onder die westerse mens al meer waarde bekom soos hul vermoëns bekend begin word het. Spesie alleen word nie meer deur almal aanvaar as die bepalende faktor vir morele waarde nie. Nogtans sal die meeste steeds die laervlak diere, soos visse of hoenders met min skuld in hul gewetens smullende verorber. Maar selfs hier voel mense die behoefte aan om seker te maak die ete lei nie onnodig in die proses nie. Indien ons die onderskeidende faktor tussen die diere wat ons wil beskerm teenoor die wat ons mage vul wil uitspel word dit duidelik dat ons hoër kognitiewe ontwikkeling met hoër vlakke van ervaring koppel. Hoe nader aan ons, hoe hoër hul morele waarde.

Die eerste vraag is dus of dit inderdaad ’n goeie of geldige maatstaf is. Omdat die vermoë om pyn en plesier te ervaar blyk om met kompleksiteit te groei en ons almal self prakties die implikasie daarvan op die indiwidu goed kan verstaan is empatie en vereenselwiging die grootste motiveerder vir die uitbreiding van die morele sfeer na ander spesies. Indien ons dus nie ons morele waarde bekom deur ons lidmaatskap van ’n seker spesie nie, moet daar ’n ander, meer objektiewe maatstaf gevind word. Emosioneel sal mense almal verskillende en selfs veranderende voorwaardes vir aansluiting by die morele gemeenskap voorstel, dus sal ons maar rasionele en objektiewe redes moet verskaf. Dit beteken ons moet die maatstaf kan meet en vergelyk asook die minimum vereistes moet vaslê op een of ander verstaanbare en toepaslike manier. Daarna sal ons die toepassing op almal moet toets en sien wie val uit die bus, of mandjie en wie word verwelkom tot die groep. Een so maatstaf wat die rondtes doen, is persoon wese. Wanneer dit presies begin is onduidelik, maar hulle argumenteer dat ons weet ’n fetus nog nie ontwikkeld genoeg is om as persoon te kwalifiseer nie. Daar bestaan natuurlik ’n werkbare definisie vir persoon wese onder die filosofiese en mediese velde wat die tans die maatstaf verskaf, vir nou, en dis hier waar die twee waaroor jy so ontsteld is hul logika deurgevoer het en die konsekwensies daarvan uitbasuin het.

Volgens die persoon wese maatstaf voldoen pasgebore babas nog nie aan die vereistes nie en kwalifiseer hulle dus nie as morele agent nie, terwyl die ouers en die lede van die groter samelewing wel hiervolgens kwalifiseer. Dus oorskry die ouers se regte die van die pasgebore baba, wat geen bestaansreg deur die persoon wese maatstaf toegeken word nie. Baie bring dan die potensiële persoon argument in om die situasie ten gunste van die baba te swaai. Die teen argument is dat potensiaal nie gelyk is aan reeds bestaande nie. Eers wanneer die potensiaal verwesenlik word skop die regte in. Verder word uitgelig dat kondome of voorbehoedmiddels ook die skep van ’n potensiële persoon verhoed. Met biotegnologie kan selfs ’n vel sel gebruik word om ’n mens te help skep, so potensiaal alleen is nie ’n goeie argument nie. Ons noem nie ’n matriekleerling dokter net omdat hy van plan is om medies te swat nie.

Die prinsiep word dus gevestig deur definisies en kategorieë ’n Verdere vraag is dan of persoon wese die enigste maatstaf vir die reg tot lewe moet wees. Ook kan gevra word of die lewensreg eerste of laaste staan kragtens ander basiese regte. Indien die reg tot lewe vir ’n wese nie beskerm word nie, beteken dit dan ook dat die wese sy reg om nie gepynig te word nie oorskry word? Ek neem aan hier sal die twee etiese denkers die baba se reg om pyn-vry behandel te word bo sy reg om voort te bestaan stel, soos meeste mense van die abattoir verwag in die omskakeling van ’n lewende dier na voedsel. Wys jou hoe gee ons om. Tog moet kritici of die logika van die interpretasie van die persoon wese maatstaf wat deur die twee voorgelê is as foutief bewys, of ’n beter maatstaf daarstel wat al die vra rondom die kwessie beter kan beantwoord. Die argument is nog lank nie verby nie.