Wat maak jy, jong?

Skryf sommer ‘n paar woordjies neer…

Dis dan ‘n gedig!

Dis net woorde, iets wat ek voel…

Dis ‘n gedig!

Ja, … en nee: dis ‘n storie, ‘n verhaal, ‘n gevoel van iemand iewers se…

Dit ís ‘n gedig!
Ek lees nie gedigte nie!

Hoekom nie…?

Sommer nie!

Hóékom nie?

Verstaan dit nie!

Hoekom nie…?

Die woorde is te moeilik, te hoog vir my!

Hoekom?

… (sug)

Hóékom…?

(sug!) Ek is te dom…!

Is nie!

Is!

Issie!

Is, is, is…!

…toe lees ek vir haar ‘n rympie
   wat sy verstaan,
   ‘n versie,
   ‘n ietsie
   waar die woorde se klank
   die “dom” laat gaan…

…toe lees ek vir haar ‘n gedig
   wat sy én ek verstaan,
   ‘n strofe,
   ‘n ietsie
   waar die woorde se diep
   die kop laat gaan…

…toe lees óns saam poësie
   wat sy én ek
   (sug)
   weer ‘n keer
   moes lees
   om te verstaan…

maar…
   ons léés
   darem nou weer…!