Dus is die elende van die ligaamlike dood vir almal beskore. 'n Vinnige dood is die beste waarvoor mens kan hoop. Maar die dood self is niks om te vrees nie. Dis die vooruitsig van die pyn en ligaamlike verval en aftakeling deur die ouderdom wat mens vrees of ten minste nie na uitsien nie. Pyn groei uit die lewe, is deel daarvan en kan deur geen wese met die fisiologiese gesofistikeerdheid en ontwikkeling van 'n bewuste entiteit vermy word nie.

Wat die oorlewing van die dood betref dink ek nie kan redelik of logies gestaaf word nie. Die geloof daarin maak wel sin binne die konteks van die mens wat sy eie identiteit prys en deur die lewens of oorlewingsdrang wat ons biologies motiveer. Weereens staan die persoonlike hoop van geloof teenoor die nie- persoonlike analise van die bekende feite en die logika deur die rede. Tot dusvêr het nog niks my van die geloof se hoop oortuig nie. Die wetenskaplike perspektief aangaande die biologiese en sosiologiese ontwikkeling van die mens en sy taalgebonde denke ontleed ons as fenomeen veel meer oortuigend.

Nogtans is ek as mens ook emosioneel gedryf. Sonder emosie is besluite onmoontlik. Emosie verskaf die motivering vir besluite. Dis in die emosie waarin die ek sy bestaan vind. In 'n sekere sin dus berus die persoon(lik)heid van 'n mens op 'sy' nie rasionele kant. Die gehegtheid van die mens aan homself wat deels die geloof in 'n onsterflike siel of gees verklaar is dus gebore uit ons emosionele en nie ons analitiese karakter nie. Die emosionele karakter interpreteer alles in terme van persoonlike relevansie en sal beide die verbeelding en die rede tot 'sy' doeleindes interpreteer. Selfs empatie is op die vereenselwiging van die self met 'n ander geskoei.

Die emosionele sy kan wel deur die insigte van die rede beinvloed word. Vele geestelikes volg die terugstaan van die self deur meditasie wat die rede ook verrig. Objektiewe kennis is per definsie, en praktyk, buite of onafhanklik van die self se selfgesentreerdheid. Die self word opsy geskuif sodat dit nie in die pad staan van die fenomeen wat ondersoek of verklaar probeer word nie. Die objektiewe realiteit verreis vele perspektiewe vir die subjek om 'n onpersoonlik gegronde beeld of interpretasie te vermag.

Vir baie is die mees objektiewe realiteit die bewuste onderbou van die ganse realiteit. 'n Entiteit beide totaal objektief asook totaal subjektief. Die heelal as 'n self. Vir ander is die realiteit ontsluitbaar deur die kreatiewe en intelligente ondersoek verbonde aan die abstrakte reëls van wiskundige taal. Die laaste aanslag het tot dusvêr veel meer ontsluit as wat enige ander dissipline of uitkyk nog ooit verrig het en dit hou ook die meeste belofte in om ons kennis en insig verder uit te brei en te verdiep vir die voorsiene toekoms.

Die wetenskap is nog steeds persoonlik gemotiveer al handel dit volgens objektiewe metodes. Sonder die persoonlike motivering sou daar geen wetenskaplikes hul lewens toegewy het daaraan om nog ietsie meer van die misterie vir ons almal te verlig nie.

Wat die attraksie van die dood vir baie inhou gaan my verstand te bowe. Hierdie realiteit is dit waarna hulle hunker maar sulkel om hulself in tuis te maak. Ek stel voor jy verstel jou fokus na buite om die lig weer na binne te laat dring voor die lig finaal deur die donker ingesluk word.