Ek haal die pen stadig uit my hart, en begin dan nou vir jou in bloed te skryf: "AC het op skool reeds kortverhale begin skryf, maar tans skryf hy meestal gedigte. Hy glo hy kry sy skryftalent van sy oupa en sy ma,...
Die woorde waai in my gedagtes rond, skop hier en daar n bietjie stof op,elkeen kry 'n lêplek op die bed van my hartkamers, sweef in die gange van my gedagtes, en vang die klank en aroma op van my taal geliefd.
Ek is maar 'n amateur skrywer, weet maar min maar leer gou. Ek is nogal soos 'n spons en drink graag al die oulike goed in wat op die Woes Blad is. Ek lief lag en grappe maak want die ou lewe is so onderstebo...
Die diepste gedeelte van my hart se punt is in my taal omskryf in die wind. Die woorde val vanaf my tong tot binne die pappier se bron. Ek skryf, ek lag, ek speel en huil. Niemand, maar niemand, sal my emosie sien skuil.
deur Rachelle du Bois
As she sat down on her suitcase, despair almost overwhelmed her. The events of the past week should have prepared her for something like this – this old house with this overgrown garden in this godforsaken little town in the eastern Free State of South Africa, which was left to her by a grandmother she had not known existed. But as she steadily began uncovering the secrets of her granny’s and her mother’s past, she found her destiny here, irrevocably linked to her smouldering neighbour, Julian du Toit. He'd made a promise to her grandmother that he fully intended to keep.
